[ Pobierz całość w formacie PDF ]
perdis �iujn delikatajn kaj humanajn instinktojn. De la
naski�o ili estas fremdaj al gepatra amo, kaj ne konas la
signifon de la vorto hejmo. Oni instruas al ili, ke ili
rajtas vivi nur �is kiam ili povas demonstri per korpa
forto kaj sova�eco, ke ili ta�gas por vivi. Se ili montri�as
iel misformitaj a� difektaj, oni tuj mortpafas ilin; kaj ili
konstatas, ke neniu lasas unu solan larmon fali pro la
multaj sufera�oj, kiujn ili travivas dum la frua infana�o.
Mi ne volas diri, ke la plenkreskaj Marsanoj estas ne-
necese a� intence kruelaj al siaj idoj. Temas simple pri
tio, ke la tuta vivo por ili estas forta kaj senkompata luk-
to por ekzisti sur mortanta planedo, kies provizoj tiel
el�erpi�is, ke �iu plia vivo signifas plian postulon de la
jam malri�i�anta komunumo.
Per zorga selektado ili bredas nur la plej harditajn
specimenojn de �iu speco, kaj kun preska� supernatu-
ra anta�videmo ili aran�as, ke la naskonombro sufi�as
nur por ekvilibri la mortonombron. �iu plenkreska Mar-
sino demetas proksimume dek tri ovojn �iujare; la ovoj,
kiuj ta�gas la� la provoj pri grandeco, pezo, kaj specifa
pezo estas ka�itaj en iuj subteraj kavernoj, kie la malvar-
ma temperaturo malebligas la kovadon. �iujare konsi-
lantaro de dudek �efuloj zorge ekzamenas la ovojn, kaj
oni detruas el la provizo de �iu jaro �iujn krom cent el
la plej perfektaj. Post kvin jaroj, kvin cent perfektaj ovoj
56
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
estas elektitaj el la miloj demetitaj. Oni metas ilin en la
preska� hermetikajn kovilojn, por ke ili elkovi�u per la
sunradioj post periodo kvinjara. La elkovi�ado, kiun ni
vidis hodia�, estas sufi�e tipa okaza�o, �ar na�dek na�
procentoj de la ovoj elkovi�is dum du tagoj. Se la cete-
raj ovoj iam elkovi�is, ni sciis nenion pri la sorto de la
idoj; oni ne deziris ilin, �ar ili povus heredi kaj transdoni
la tendencon al longa kovi�ado, kaj tiel difekti la siste-
mon, kiun oni ellaboris dum jarcentoj, kiu permesas al
la plenkreskaj Marsanoj scii la tempon por reveni al la
koviloj, e� la precizan horon.
Oni konstruas la kovilojn en malproksimaj kaj dezer-
taj lokoj, kie ne ekzistas probableco, ke aliaj triboj eltro-
vos ilin. La rezulto de tia katastrofa eltrovo estus simple,
ke mankus idoj al la komunumo dum kvin jaroj. Mi po-
ste povis observi la sekvojn, post la eltrovo de alitriba
kovilo.
La komunumo de verdaj Marsanoj, en kiun la sorto
�etis min, konsistis el proksimume tridek mil homoj. Ili
vagadis tra granda areo de senakva tero, inter kvardek
kaj okdek gradoj de suda latitudo, flankata oriente kaj
okcidente de du grandaj fekundaj terpecoj. Ilia �efloko
trovi�is en la sudokcidenta angulo de la regiono, apud
la kruci�o de du tiel nomataj Marsaj kanaloj.
�ar la kovilo estis metita malproksime norden de ilia
teritorio, en loko, kiun ili kredis nelo�ata kaj nefrekven-
57
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
tata, ni estis entreprenontaj grandegan voja�on, pri kiu
kompreneble mi mem sciis nenion.
Post nia reveno al la mortinta civito mi restis dum
pluraj tagoj sufi�e senokupa. En la tago post nia reveno
�iuj militistoj forrajdis frue en la mateno kaj ne revenis
anta� la mallumi�o. Poste mi sciis, ke ili iris al la subte-
raj kavernoj enhavantaj la ovojn, kiujn ili portis al la ko-
vilo; la kovilon ili fermis por plua kvinjaro.
La kavernoj, en kiuj oni ka�is la ovojn �is la kova tem-
po, trovi�is plurajn kilometrojn sude de la kovilo, kaj
�iujare la konsilantaro de dudek �efuloj kutimis viziti
ilin. Kial ili ne konstruis la kavernojn kaj kovilojn en loko
pli proksima al sia hejmo, tion mi neniam sukcesis eltro-
vi; �i restas por mi unu el multaj enigmoj pri Marso.
La devoj de Solla nuntempe estis duoblaj, �ar �i devis
prizorgi, aldone al mi, la Marsidon. Tamen ni amba�
bezonis malmultan atenton, kaj �ar ni amba� estis pro-
gresintaj en Marsa scio, �i decidis eduki nin kune.
La ido estis alta unu kaj trionan metron, tre forta, kaj
korpe perfekta. Cetere, li lernis rapide, kaj ni multe amu-
zi�is pro la rivalado inter ni. La Marsa lingvo, mi jam
diris, estas tre simpla, kaj post semajna studado mi po-
vis sciigi per �i �iujn miajn bezonojn, kaj kompreni �ian
parolon al mi. Simile, pro la instruo de Solla, mi evolu-
igis miajn telepatiajn kapablojn tiel, ke balda� mi povis
percepti �ion okazantan �irka� mi.
58
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Tio multe surprizis Sollan, ke mi povis percepti tele-
patiajn komunikojn de aliaj, ofte kiam ili ne celis min,
kaj tamen neniu povis legi mian menson. Komence tio
�enis min, sed poste mi tre �ojis pri �i, �ar �i donis al mi
grandan avanta�on super la Marsanoj.
59
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
� A P I T R O V I I I
BELA KAPTITINO EL�IELA
e la tria tago post la kovila ceremonio ni ekiris hej-
Jmen, sed apena� la procesio atingis la kamparon,
kiam oni ordonis tujan reiron. Kvaza� preparitaj dum
multaj jaroj por tio, la verdaj Marsanoj malaperis en la
lar�ajn pordojn de apudaj konstrua�oj, kaj post tri minu-
toj la tuta kavalkado de militistoj, �aroj kaj mastodontoj
nenie estis videbla.
Solla kaj mi eniris konstrua�on en la anta�a parto de
la civito, tiun, fakte, kie mi luktis kontra� la simiegoj.
Dezirante scii la ka�zon de la subita retroiro, mi iris al
supra eta�o kaj rigardis el la fenestro al la valo kaj la
montetoj; kaj tie videblis la ka�zo. Granda aviadilo, griz-
pentrita, venis malrapide super la supro de la plej prok-
sima monteto. Post �i venis alia, poste alia, �is entute
dudek flugis malrapide kaj majeste al ni.
�iu portis strangan standardon, kaj sur la pruo iun
insignon, kiu brilis en la sunlumo kaj montri�is klare e�
je tiu distanco. Mi vidis multnombrajn homojn sur la
anta�aj ferdekoj, sed mi ne povis diveni, �u ili trovis nin,
a� �u simple ili esplore rigardas al la mortinta civito.
Certe ili ricevis ne�entilan akcepton, �ar subite kaj sen-
60
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
averte la verdaj Marsanoj pafis salvon el la fenestroj de
la konstrua�oj frontantaj la valon, trans kiu venis nun,
tiel trankvile, la grandaj aviadiloj. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szamanka888.keep.pl
perdis �iujn delikatajn kaj humanajn instinktojn. De la
naski�o ili estas fremdaj al gepatra amo, kaj ne konas la
signifon de la vorto hejmo. Oni instruas al ili, ke ili
rajtas vivi nur �is kiam ili povas demonstri per korpa
forto kaj sova�eco, ke ili ta�gas por vivi. Se ili montri�as
iel misformitaj a� difektaj, oni tuj mortpafas ilin; kaj ili
konstatas, ke neniu lasas unu solan larmon fali pro la
multaj sufera�oj, kiujn ili travivas dum la frua infana�o.
Mi ne volas diri, ke la plenkreskaj Marsanoj estas ne-
necese a� intence kruelaj al siaj idoj. Temas simple pri
tio, ke la tuta vivo por ili estas forta kaj senkompata luk-
to por ekzisti sur mortanta planedo, kies provizoj tiel
el�erpi�is, ke �iu plia vivo signifas plian postulon de la
jam malri�i�anta komunumo.
Per zorga selektado ili bredas nur la plej harditajn
specimenojn de �iu speco, kaj kun preska� supernatu-
ra anta�videmo ili aran�as, ke la naskonombro sufi�as
nur por ekvilibri la mortonombron. �iu plenkreska Mar-
sino demetas proksimume dek tri ovojn �iujare; la ovoj,
kiuj ta�gas la� la provoj pri grandeco, pezo, kaj specifa
pezo estas ka�itaj en iuj subteraj kavernoj, kie la malvar-
ma temperaturo malebligas la kovadon. �iujare konsi-
lantaro de dudek �efuloj zorge ekzamenas la ovojn, kaj
oni detruas el la provizo de �iu jaro �iujn krom cent el
la plej perfektaj. Post kvin jaroj, kvin cent perfektaj ovoj
56
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
estas elektitaj el la miloj demetitaj. Oni metas ilin en la
preska� hermetikajn kovilojn, por ke ili elkovi�u per la
sunradioj post periodo kvinjara. La elkovi�ado, kiun ni
vidis hodia�, estas sufi�e tipa okaza�o, �ar na�dek na�
procentoj de la ovoj elkovi�is dum du tagoj. Se la cete-
raj ovoj iam elkovi�is, ni sciis nenion pri la sorto de la
idoj; oni ne deziris ilin, �ar ili povus heredi kaj transdoni
la tendencon al longa kovi�ado, kaj tiel difekti la siste-
mon, kiun oni ellaboris dum jarcentoj, kiu permesas al
la plenkreskaj Marsanoj scii la tempon por reveni al la
koviloj, e� la precizan horon.
Oni konstruas la kovilojn en malproksimaj kaj dezer-
taj lokoj, kie ne ekzistas probableco, ke aliaj triboj eltro-
vos ilin. La rezulto de tia katastrofa eltrovo estus simple,
ke mankus idoj al la komunumo dum kvin jaroj. Mi po-
ste povis observi la sekvojn, post la eltrovo de alitriba
kovilo.
La komunumo de verdaj Marsanoj, en kiun la sorto
�etis min, konsistis el proksimume tridek mil homoj. Ili
vagadis tra granda areo de senakva tero, inter kvardek
kaj okdek gradoj de suda latitudo, flankata oriente kaj
okcidente de du grandaj fekundaj terpecoj. Ilia �efloko
trovi�is en la sudokcidenta angulo de la regiono, apud
la kruci�o de du tiel nomataj Marsaj kanaloj.
�ar la kovilo estis metita malproksime norden de ilia
teritorio, en loko, kiun ili kredis nelo�ata kaj nefrekven-
57
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
tata, ni estis entreprenontaj grandegan voja�on, pri kiu
kompreneble mi mem sciis nenion.
Post nia reveno al la mortinta civito mi restis dum
pluraj tagoj sufi�e senokupa. En la tago post nia reveno
�iuj militistoj forrajdis frue en la mateno kaj ne revenis
anta� la mallumi�o. Poste mi sciis, ke ili iris al la subte-
raj kavernoj enhavantaj la ovojn, kiujn ili portis al la ko-
vilo; la kovilon ili fermis por plua kvinjaro.
La kavernoj, en kiuj oni ka�is la ovojn �is la kova tem-
po, trovi�is plurajn kilometrojn sude de la kovilo, kaj
�iujare la konsilantaro de dudek �efuloj kutimis viziti
ilin. Kial ili ne konstruis la kavernojn kaj kovilojn en loko
pli proksima al sia hejmo, tion mi neniam sukcesis eltro-
vi; �i restas por mi unu el multaj enigmoj pri Marso.
La devoj de Solla nuntempe estis duoblaj, �ar �i devis
prizorgi, aldone al mi, la Marsidon. Tamen ni amba�
bezonis malmultan atenton, kaj �ar ni amba� estis pro-
gresintaj en Marsa scio, �i decidis eduki nin kune.
La ido estis alta unu kaj trionan metron, tre forta, kaj
korpe perfekta. Cetere, li lernis rapide, kaj ni multe amu-
zi�is pro la rivalado inter ni. La Marsa lingvo, mi jam
diris, estas tre simpla, kaj post semajna studado mi po-
vis sciigi per �i �iujn miajn bezonojn, kaj kompreni �ian
parolon al mi. Simile, pro la instruo de Solla, mi evolu-
igis miajn telepatiajn kapablojn tiel, ke balda� mi povis
percepti �ion okazantan �irka� mi.
58
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Tio multe surprizis Sollan, ke mi povis percepti tele-
patiajn komunikojn de aliaj, ofte kiam ili ne celis min,
kaj tamen neniu povis legi mian menson. Komence tio
�enis min, sed poste mi tre �ojis pri �i, �ar �i donis al mi
grandan avanta�on super la Marsanoj.
59
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
� A P I T R O V I I I
BELA KAPTITINO EL�IELA
e la tria tago post la kovila ceremonio ni ekiris hej-
Jmen, sed apena� la procesio atingis la kamparon,
kiam oni ordonis tujan reiron. Kvaza� preparitaj dum
multaj jaroj por tio, la verdaj Marsanoj malaperis en la
lar�ajn pordojn de apudaj konstrua�oj, kaj post tri minu-
toj la tuta kavalkado de militistoj, �aroj kaj mastodontoj
nenie estis videbla.
Solla kaj mi eniris konstrua�on en la anta�a parto de
la civito, tiun, fakte, kie mi luktis kontra� la simiegoj.
Dezirante scii la ka�zon de la subita retroiro, mi iris al
supra eta�o kaj rigardis el la fenestro al la valo kaj la
montetoj; kaj tie videblis la ka�zo. Granda aviadilo, griz-
pentrita, venis malrapide super la supro de la plej prok-
sima monteto. Post �i venis alia, poste alia, �is entute
dudek flugis malrapide kaj majeste al ni.
�iu portis strangan standardon, kaj sur la pruo iun
insignon, kiu brilis en la sunlumo kaj montri�is klare e�
je tiu distanco. Mi vidis multnombrajn homojn sur la
anta�aj ferdekoj, sed mi ne povis diveni, �u ili trovis nin,
a� �u simple ili esplore rigardas al la mortinta civito.
Certe ili ricevis ne�entilan akcepton, �ar subite kaj sen-
60
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
averte la verdaj Marsanoj pafis salvon el la fenestroj de
la konstrua�oj frontantaj la valon, trans kiu venis nun,
tiel trankvile, la grandaj aviadiloj. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
