[ Pobierz całość w formacie PDF ]
dziło nie o rolmopsa, ale... Wyobraxcie sobie Gobi, pustynia, kilka
namiotów... ekspedycja geologiczna. W promieniu trzystu kilome-
trów ani �ywej duszy, dziki kraj, rozkosz! A my, młodzi prakty-
kanci, mieliSmy w zapasach butelczyn� koniaku i puszk� rolmop-
sów. CzekaliSmy tylko na jak�S godn� okazj�, �eby... no wiadomo
co. Dauge porozumiewawczo strzelił palcami. DoczekaliSmy
si� wreszcie. Tak jak dziS obchodziliSmy urodziny jednej... jedne-
go z naszych towarzyszy. Przed naszym praktykanckim namiotem
zebrali si� wszyscy, szeS� osób. OtworzyliSmy koniak, pokroili-
Smy chleb, umyliSmy nawet r�ce. Rozło�yliSmy zapasy na futerale
od teodolitu, a ja zacz�łem, poganiany po��dliwym wzrokiem ko-
legów, otwiera� puszk� z rolmopsami. Sami rozumiecie, stale ba-
ranina, w�dliny i takie tam, a tu a� Slinka cieknie, �eby zjeS� coS
kwaSnego, ostrego! Ledwie otworzyłem puszk�, a tu... Dauge
zrobił pauz�, a Bykow niecierpliwie chrz�kn�ł i spytał:
No, otworzyłeS puszk� i co?
Nawet nie zapami�tałem, jak to si� stało. Wszyscy nachylili
si� nad puszk�, a ja akurat spojrzałem nad ich głowami i zobaczy-
łem na najbli�szej wydmie gigantyczn� liszk�. Zwijała si�, pełzn�c
jak prawdziwy boa dusiciel, zło�ony z takich wielkich członów.
Kłamiesz! z przekonaniem powiedział Jurkowski.
CierpliwoSci! skarcił go Bykow. Pozwólcie mu sko�czy�.
Nie kłami�. Włodku, to był ołgoj-chorchoj.
Ołgoj... kto? spytał Bykow.
Ołgoj-chorchoj powtórzył Dauge. Zdaje si�, jedyne l�-
dowe zwierz� na Ziemi uzbrojone w bro� elektryczn�.
Jurkowski Sci�gn�ł brwi i przypominał sobie.
Ołgoj-chorchoj... zdaje si�, pierwszy raz został opisa-
ny w jednym z gobijskich opowiada� Iwana Jefriemowa jeszcze
przed pół wiekiem.
WłaSnie, właSnie podchwycił Dauge. Potem okazało si�,
�e w ci�gu pi��dziesi�ciu lat byliSmy trzeci� czy czwart� ekspedy-
cj�, która widziała to stworzenie.
220
Ale co si� wreszcie stało? niecierpliwił si� Bykow.
Dauge westchn�ł.
Nic takiego, oczywiScie, si� nie stało. Wrzasn�łem na całe
gardło. ZerwaliSmy si� na równe nogi, rolmopsy spadły na ziemi�,
w piach. RzuciliSmy si� po bro�, a gdy wróciliSmy... Dauge bez-
radnie rozło�ył r�ce. Nie mieliSmy �adnych szans. Elektryczna
liszka ukryła si�.
DostałeS na pewno od kolegów stwierdził Jurkowski i znów
wyci�gn�ł widelec, celuj�c w rolmopsa.
No, pewnie, ale nie tak, jak to sobie wyobra�asz. Do ko�ca
ekspedycji nie mówiono o niczym innym jak tylko o ołgoj-chor-
choj.
A ja nigdy nie widziałem czegoS podobnego w mojej pusty-
ni przyznał Bykow. Dauge wyjaSniał, �e ołgoj-chorchoj przeby-
wa jedynie w najbardziej upalnych rejonach mongolskiej Gobi.
Mam pewien projekt znów zabrał głos Włodek.
Przepraszam... na chwileczk� przerwał mu Jermakow.
Wstał i wł�czył radioodbiornik.
Kabin� nagle wypełniły trzaski i zgrzyty. Geologowie spogl�-
dali na siebie.
Nie ma ł�cznoSci? zaniepokojony spytał Dauge.
Nie mamy jej ju� drug� dob� cicho odpowiedział Bykow,
zerkaj�c na dowódc�.
Jermakow przekr�cił gałk� odbiornika. Trzaski umilkły. Za
godzin� z minutami ruszamy w kierunku Hiusa powiedział,
spogl�daj�c na zegarek. OczywiScie, jeSli sytuacja nie ulegnie
zmianie.
Astronauci t�po patrzyli na siebie.
Towarzyszu Jermakow, a Morze Dymi�ce? zaniepokoił si�
Jurkowski.
Czy mamy zrezygnowa� z Morza Dymi�cego? pytał Dauge.
Zreszt�, umówiliSmy si�, �e Michał przyleci do nas Hiu-
sem . Lotnisko gotowe do przyj�cia maszyny. Michał tylko czeka
na wasz rozkaz.
Nie mamy ł�cznoSci beznami�tnie odpowiedział Jermakow.
Wielka rzecz! Przecie� i przed tym rwała si� stale upierał
si� Jurkowski. Mo�emy poczeka�. ...a przez ten czas zbadamy
tajemnicze Morze Dymi�ce poparł go Dauge. W ten sposób
poł�czymy przyjemne z po�ytecznym.
Jermakow pokr�cił przecz�co głow�.
221
Nie. Pojedziemy do Hiusa .
Powiedział to tak łagodnym tonem, �e po raz pierwszy astro-
nauci odnieSli wra�enie, �e dowódca prosi ich o zgod�.
��cznoS� mo�e uda si� nawi�za�, a mo�e si� nie uda. Nie mo-
�emy jednak czeka�. Musimy natychmiast wraca� do Hiusa . Wody
zostało nam na niepełne cztery doby. Od jutra ograniczamy porcje.
Wycofywa� si�? W połowie dzieła? Zrywaj�c si� z miej-
sca, zawołał Jurkowski. Mamy ograniczy� badania do jakichS
okruchów i zrezygnowa�, stoj�c ju� na brzegu tajemnic i zagadek?
Powierzono nam odpowiedzialn� prac�...
Bykow od razu zorientował si�, �e nadeszła decyduj�ca roz-
mowa. Zaczynała si� ju� kilka razy, geologowie cz�sto i natarczy-
wie dopominali si� o zezwolenie na wszcz�cie rozpoznania zasnu-
tego dymami obszaru, lecz dowódca albo zbywał ich milczeniem,
albo dawał odpowiedzi tak mało wi���ce, �e geologowie, nie chc�c
naruszy� dyscypliny, p�kali wprost ze złoSci, zmuszeni dławi� w so-
bie najbardziej wa�kie argumenty.
Bykow wprawdzie nie spodziewał si�, �e do decyduj�cej roz-
mowy dojdzie właSnie teraz, gdy siedzieli spokojnie, aby sp�dzi� [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szamanka888.keep.pl
dziło nie o rolmopsa, ale... Wyobraxcie sobie Gobi, pustynia, kilka
namiotów... ekspedycja geologiczna. W promieniu trzystu kilome-
trów ani �ywej duszy, dziki kraj, rozkosz! A my, młodzi prakty-
kanci, mieliSmy w zapasach butelczyn� koniaku i puszk� rolmop-
sów. CzekaliSmy tylko na jak�S godn� okazj�, �eby... no wiadomo
co. Dauge porozumiewawczo strzelił palcami. DoczekaliSmy
si� wreszcie. Tak jak dziS obchodziliSmy urodziny jednej... jedne-
go z naszych towarzyszy. Przed naszym praktykanckim namiotem
zebrali si� wszyscy, szeS� osób. OtworzyliSmy koniak, pokroili-
Smy chleb, umyliSmy nawet r�ce. Rozło�yliSmy zapasy na futerale
od teodolitu, a ja zacz�łem, poganiany po��dliwym wzrokiem ko-
legów, otwiera� puszk� z rolmopsami. Sami rozumiecie, stale ba-
ranina, w�dliny i takie tam, a tu a� Slinka cieknie, �eby zjeS� coS
kwaSnego, ostrego! Ledwie otworzyłem puszk�, a tu... Dauge
zrobił pauz�, a Bykow niecierpliwie chrz�kn�ł i spytał:
No, otworzyłeS puszk� i co?
Nawet nie zapami�tałem, jak to si� stało. Wszyscy nachylili
si� nad puszk�, a ja akurat spojrzałem nad ich głowami i zobaczy-
łem na najbli�szej wydmie gigantyczn� liszk�. Zwijała si�, pełzn�c
jak prawdziwy boa dusiciel, zło�ony z takich wielkich członów.
Kłamiesz! z przekonaniem powiedział Jurkowski.
CierpliwoSci! skarcił go Bykow. Pozwólcie mu sko�czy�.
Nie kłami�. Włodku, to był ołgoj-chorchoj.
Ołgoj... kto? spytał Bykow.
Ołgoj-chorchoj powtórzył Dauge. Zdaje si�, jedyne l�-
dowe zwierz� na Ziemi uzbrojone w bro� elektryczn�.
Jurkowski Sci�gn�ł brwi i przypominał sobie.
Ołgoj-chorchoj... zdaje si�, pierwszy raz został opisa-
ny w jednym z gobijskich opowiada� Iwana Jefriemowa jeszcze
przed pół wiekiem.
WłaSnie, właSnie podchwycił Dauge. Potem okazało si�,
�e w ci�gu pi��dziesi�ciu lat byliSmy trzeci� czy czwart� ekspedy-
cj�, która widziała to stworzenie.
220
Ale co si� wreszcie stało? niecierpliwił si� Bykow.
Dauge westchn�ł.
Nic takiego, oczywiScie, si� nie stało. Wrzasn�łem na całe
gardło. ZerwaliSmy si� na równe nogi, rolmopsy spadły na ziemi�,
w piach. RzuciliSmy si� po bro�, a gdy wróciliSmy... Dauge bez-
radnie rozło�ył r�ce. Nie mieliSmy �adnych szans. Elektryczna
liszka ukryła si�.
DostałeS na pewno od kolegów stwierdził Jurkowski i znów
wyci�gn�ł widelec, celuj�c w rolmopsa.
No, pewnie, ale nie tak, jak to sobie wyobra�asz. Do ko�ca
ekspedycji nie mówiono o niczym innym jak tylko o ołgoj-chor-
choj.
A ja nigdy nie widziałem czegoS podobnego w mojej pusty-
ni przyznał Bykow. Dauge wyjaSniał, �e ołgoj-chorchoj przeby-
wa jedynie w najbardziej upalnych rejonach mongolskiej Gobi.
Mam pewien projekt znów zabrał głos Włodek.
Przepraszam... na chwileczk� przerwał mu Jermakow.
Wstał i wł�czył radioodbiornik.
Kabin� nagle wypełniły trzaski i zgrzyty. Geologowie spogl�-
dali na siebie.
Nie ma ł�cznoSci? zaniepokojony spytał Dauge.
Nie mamy jej ju� drug� dob� cicho odpowiedział Bykow,
zerkaj�c na dowódc�.
Jermakow przekr�cił gałk� odbiornika. Trzaski umilkły. Za
godzin� z minutami ruszamy w kierunku Hiusa powiedział,
spogl�daj�c na zegarek. OczywiScie, jeSli sytuacja nie ulegnie
zmianie.
Astronauci t�po patrzyli na siebie.
Towarzyszu Jermakow, a Morze Dymi�ce? zaniepokoił si�
Jurkowski.
Czy mamy zrezygnowa� z Morza Dymi�cego? pytał Dauge.
Zreszt�, umówiliSmy si�, �e Michał przyleci do nas Hiu-
sem . Lotnisko gotowe do przyj�cia maszyny. Michał tylko czeka
na wasz rozkaz.
Nie mamy ł�cznoSci beznami�tnie odpowiedział Jermakow.
Wielka rzecz! Przecie� i przed tym rwała si� stale upierał
si� Jurkowski. Mo�emy poczeka�. ...a przez ten czas zbadamy
tajemnicze Morze Dymi�ce poparł go Dauge. W ten sposób
poł�czymy przyjemne z po�ytecznym.
Jermakow pokr�cił przecz�co głow�.
221
Nie. Pojedziemy do Hiusa .
Powiedział to tak łagodnym tonem, �e po raz pierwszy astro-
nauci odnieSli wra�enie, �e dowódca prosi ich o zgod�.
��cznoS� mo�e uda si� nawi�za�, a mo�e si� nie uda. Nie mo-
�emy jednak czeka�. Musimy natychmiast wraca� do Hiusa . Wody
zostało nam na niepełne cztery doby. Od jutra ograniczamy porcje.
Wycofywa� si�? W połowie dzieła? Zrywaj�c si� z miej-
sca, zawołał Jurkowski. Mamy ograniczy� badania do jakichS
okruchów i zrezygnowa�, stoj�c ju� na brzegu tajemnic i zagadek?
Powierzono nam odpowiedzialn� prac�...
Bykow od razu zorientował si�, �e nadeszła decyduj�ca roz-
mowa. Zaczynała si� ju� kilka razy, geologowie cz�sto i natarczy-
wie dopominali si� o zezwolenie na wszcz�cie rozpoznania zasnu-
tego dymami obszaru, lecz dowódca albo zbywał ich milczeniem,
albo dawał odpowiedzi tak mało wi���ce, �e geologowie, nie chc�c
naruszy� dyscypliny, p�kali wprost ze złoSci, zmuszeni dławi� w so-
bie najbardziej wa�kie argumenty.
Bykow wprawdzie nie spodziewał si�, �e do decyduj�cej roz-
mowy dojdzie właSnie teraz, gdy siedzieli spokojnie, aby sp�dzi� [ Pobierz całość w formacie PDF ]
