Ferdynand Antoni Ossendowski Lenin

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Dobra dziewka! mrukn��. Ale i ze mnie dobry towarzysz! Bierzcie j�, kto chce!
Do samej nocy zemdlona dziewczyna i rozpustne wyrostki pozostawali w ciemnym spi-
chrzu, gdzie pachnia�o �ytem, pleSni� i myszami.
Ch�opcy wymkn�li si� chy�kiem i powrócili do domu niespostrze�enie.
259
Mani� znaleziono dopiero po tygodniu martw�.
Le�a�a naga, okryta si�cami, pokrwawiona i zmarzni�ta.
S�d bez trudu wykry� zbrodni� i ch�opców odstawiono do miasta. Bawili tam przez dwa dni.
Powrócili zuchwali, butni, chwal� si� tem, �e s� uniewinni� ich, a nawet pochwali� za wymie-
rzenie kary dziewczynie, nie wype�niaj�cej zobowi�za� prawdziwej proletarjackiej kobiety wol-
nej, równej m�czyxnie. Nie mia�a bowiem prawa odmawia� po��daj�cym jej komunistom.
Nic nie pomog�y skargi ojca Mani, wi�c przyszed� do Bo�dyrewych, aby wyp�aka� si�
i u�ali�.
Powa�ny, stateczny Szulgin, spostrzeg�szy, �e Bo�dyrewy, w obawie przed wszystko s�y-
sz�cemi i widz�cemi murami, milcz�, ze wspó�czuciem patrz�c na niego, rzek�, podnosz�c
dwa palce do góry:
Przysi�gam przed wami, jak przed Bogiem, �e zemszcz� si�...!
Spe�ni� przysi�g�.
Szczepan Lutow nagle przepad�. Nikt go ju� nigdy nie zobaczy�.
JakaS starucha opowiada�a póxniej na ucho pani Bo�dyrew, �e na w�asne oczy widzia�a,
jak Szulgin w noc ksi�ycow� niós� coS ci�kiego do przer�bli i, uwi�zawszy stary kamie�
m�y�ski, wrzuci� do rzeki.
Po tym wypadku zaszed� inny, który wzburzy� ca�� wieS.
Stara Wasylisa Leontjewa przybieg�a do Bo�dyrewych i, szlochaj�c g�oSno, rozpaczliwym
g�osem zawodzi�a:
Ratujcie, radxcie, dobrzy ludzie! DziS dowiedzia�am si� strasznej prawdy! Moja córka
b�dzie mia�a dziecko od m�a mego... od swego ojca! Grzech wielki... zbrodnia przed Bo-
giem i ludxmi! Doradxcie, co robi�? Och! O o!
Bo�dyrewy mySleli d�ugo, nie wiedz�c, co maj� powiedzie�.
Wreszcie Bo�dyrew rzek�:
Nie wiemy, czy jest to teraz zbrodni�... Nowe prawa inaczej na rzeczy patrz�. Naradxcie
si� z komisarzem, s�siadko!
Starucha pojecha�a do miasta na skarg�.
Odprawiono j� niczem.
S�dziowie szydzili z niej i Smiali si� g�oSno:
Hej, stara! Có�eS mySla�a, �e twój m�� nie ma oczu? Woli on m�od� córk� od takiej sta-
rej szkapy! Nie widzimy w tem �adnej zbrodni. S� to stare przes�dy g�upie! Powracaj do
domu i patrz, jak si� mi�uj� ojciec z córk�. Có� to, nie znasz Starego Testamentu? Opowiada
on o takich wypadkach. Czem�e twój stary gorszy jest od proroków tam jakichS. Jary on jesz-
cze i ochoczy! K�aniaj mu si� od nas, kobieto, i nie zawracaj nam g�owy g�upstwami. Wielka
rzecz, �e córka! Baba jak ka�da inna...
Starucha surowo patrzy�a na s�dziów suchemi, z�emi oczami i rzek�a spokojnie:
Popami�tacie mnie... Oj, popami�tacie, bezbo�niki!
Tej�e nocy sp�on� drewniany dom s�du, podpalony nieznan�, mSciw� r�k�.
Win� zwalono na kilku kontr-rewolucjonistów, by�ych urz�dników i rozstrzelano ich, po-
niewa� kara istnieje na to, aby si� znalaz� zas�uguj�cy na ni�.
Tymczasem Wasylisa powróci�a na wieS.
W nocy, bez szmeru st�paj�c bosemi nogami, obla�a naft� i podpali�a z�o�one w sieni
�uczywo, wysz�a z chaty, zaryglowa�a drzwi i wsun�a pod s�omian� strzech� pal�c� si� drza-
260
zg�. Dom sp�on�� jak stóg suchego siana, a w trzasku belek i w syczeniu ognia uton�y roz-
paczliwe krzyki gin�cych ludzi, pró�no szukaj�cych ratunku.
Wasylisa przez dwa dni b��ka�a si� po wsi z zawini�tkiem, okrytem szalem.
S�siadki z podziwem patrzy�y na kawa�ek drewna, otulonego szmatami.
Starucha potrz�sn�a zawini�tkiem, ca�owa�a, przyciskaj�c do piersi, i pieszczotliwym g�o-
sem nuci�a:
Aj, luli, aj, luli, wnuczku, spij, sierotko!
Doszed�szy do zamkni�tej cerkwi, d�ugo patrzy�a na zielon� kopu�� bez krzy�a i nagle za-
cz�a podskakiwa� i krzycze� przeraxliwie:
Hej ha! Hej ha! Czerwony ogie� po�ar� grzeszników; czerwony ogie� po�ar� s�dziów.
Hej ha, puSci�am dobre, gor�ce p�omienie... Hej ha!
Naczelnik milicji, pos�yszawszy to, kaza� odwiex� ob��kan� do miasta i doniós� w�adzom
o przechwa�kach staruchy.
Wasylisa z miasta nie powróci�a.
Rozstrzelali j� z pewnoSci�? szepn�a do m�a pani Bo�dyrewa, dowiedziawszy si�
o tem.
M�� nic nie odpowiedzia�. Przegl�da� przys�an� z miasta gazet�.
Nagle podniós� g�ow� i, spojrzawszy na �on� dziwnym wzrokiem, przeczyta�:
Proletarjat odrzuca od siebie star� moralnoS� wrogich klas. Nie potrzebuje �adnej mo-
ralnoSci. �yje rozumem praktycznym, który stokrotnie wy�szy jest i czystszy od sztucznej,
ob�udnej moralnoSci bur�uazji. My uzdrowimy, uszlachetnimy Swiat i, gdybym nie czu� wstr�-
tu do bur�uazyjnych, g�upich s�ów, powiedzia�bym, �e proletarjat jest Swi�ty, m�dry i bez
grzechu!
Spojrzeli na siebie ze zgroz�, i bólem.
Tak pisze towarzysz Leon Trockij... szepn�� Bo�dyrew.
Westchn�li ci�ko i opuScili g�owy.
Przed oknami pod komend� nauczyciela maszerowali m�odzi komuniSci i darli si� na ca�e
gard�o:
Ju� od wschodu b�yska Swit
Nowy my tworzymy Swiat
I nowy wykuwamy byt,
Jak dla równego brata brat...
261
ROZDZIA� XXX.
Na kilku frontach szala�a wojna domowa. Coraz to nowe wi�ksze i mniejsze armje powsta-
wa�y przeciwko dyktatorom kremli�skim. Odci�ci od ca�ego Swiata blokuj�cymi Rosj� aljan-
tami i podtrzymywanemi przez nich bia�emi wojskami, komisarze, jak �eglarze na ton�cych
okr�tach, ciskali w przestrze� swoje S.O.S. . By�o to jednak nie rozpaczliwe wo�anie o po-
moc, lecz groxne ostrze�enie, czynione wszystkim, wszystkim , ca�emu Swiatu, �e proletar-
jat czyha na stosown� chwil�, aby wywiesi� na szczycie wie�y Eiffla, na Westminsterze, na
Kapitolu Waszyngto�skim, nad Wiedniem, Rzymem i Berlinem czerwon� flag� rewolucji.
Czerwoni �o�nierze zn�cali si� nad schwytanymi do niewoli bia�ymi oficerami, wycinaj�c
im na ramionach szlify, a z bioder zdzieraj�c pasy skóry zdzieraj�c pasy skóry, przypiekane nad
ogniem, wyd�ubywano oczy; r�bano siekierami; polewano wod� na mrozie, zamieniaj�c ludzi
na s�upy lodowe; topiono w przer�blach setki zwi�zanych sznurami wrogów proletarjatu .
Biali p�acili komunistom okrucie�stwem za okrucie�stwo. Komisarzom wyrzynano na
piersiach pi�ciopromienne gwiazdy; odr�bywano uszy, nosy i d�onie; w�dzono nad ogniskami;
próbowano na je�cach ostrza szabel kozackich; strzelano do nich, jak do �ywych tarcz; powie-
szonymi czerwonymi �o�nierzami zdobiono drzewa przydro�ne, aleje parków i Scie�ki leSne.
KomuniSci ch�opi z nad Wo�gi, znalaz�szy rannego ociera bia�ej armji, rozpruli mu
brzuch i, wyci�gn�wszy jelita przybili je gwoxdziem do s�upa telegraficznego. Bij�c je�ca
kijami i potr�caj�c, zmusili go do biegania woko�o przy rykach Smiechu, a� upad�, wyci�-
gn�wszy z siebie wn�trznoSci, któremi omota� s�up.
Ch�opi na Uralu, podtrzymuj�cy bia�ych genera�ów, zn�cali si� nad komisarzami bardzo [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podobne