[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Solidarność -80 i dotyczyły: pełnego respektowania pluralizmu związkowego i
politycznego , w tym jako jedynego warunku posiadania przez nie osobowości prawnej,
zgłoszenia ich do rejestru państwowego dla celów ewidencyjnych oraz zaprzestania
szykan w stosunku do niezależnych związków zawodowych 227.
Wśród haseł o charakterze historycznym, ale też moralno-prawnym, które łączyły się z
rozliczeniami z PRL-owską przeszłością, znalazły się żądania uznania ustawy o związkach
zawodowych z 1982r. za nieważną, przywrócenia do pracy osób zwolnionych za działalność
związkową od 13 grudnia 1982 roku do chwili obecnej niezależnie od przyczyn formalnych
oraz pełnego moralnego i materialnego zadość uczynienia wyrządzonych im krzywd , zwrotu
organizacjom związkowym i stowarzyszeniom twórczym mienia zagarniętego w okresie stanu
wojennego, osądzenia winnych za masakry w kopalni Wujek i Lubiniu oraz zabójstw na
tle politycznym między innymi księży katolickich oraz zwrócenia Kościołowi majątku
Caritasu228.
Domagano się także bezwzględnego konsultowania projektów regulacji prawnych z
organizacjami zawodowymi i politycznymi i niezwłocznej zmiany ustawy o zwolnieniach
grupowych w kierunku zwiększenia wpływu związków zawodowych na politykę zatrudnienia
w zakładach pracy . Wśród postulatów społeczno-gospodarczych znalazły się żądania i hasła
szybkiego przedstawienia przez rzÄ…d programu walki z bezrobociem, zniesienia ustawy o
prywatyzacji przedsiębiorstw i wprowadzenia powszechnego akcjonariatu pracowniczego,
natychmiastowego zniesienia ograniczeń w zakresie kształtowania wynagrodzenia za pracę i
umożliwienia kształtowania regulacji płac w zależności od sytuacji ekonomicznej zakładu
225
. Nowa Umowa Społeczna, Szczecin, 30.08.1990 i Oświadczenie KKP z dnia 8 września 1990 roku, Olsztyn,
kopie dokumentów w posiadaniu autora
226
tamże
227
tamże
228
tamże
pracy , czy stworzenia systemu dogodnego kredytu na uruchomienie indywidualnej drobnej
wytwórczości, przetwórstwa i usług w mieście i na wsi 229.
Krajowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ Solidarność -80 na posiedzeniu, które odbyło
się w dniu 12 pazdziernika 1990r. Stargardzie Szczecińskim, podjęła szereg istotnych uchwał.
KKP krytycznie wyraziła się w sprawie kandydatur T. Mazowieckiego i L. Wałęsy z tego
powodu, iż żadem z w/w kandydatów nie stwarza przesłanek osobowych i programowych
poręczających ludziom pracy poprawę bytu w najbliższej przyszłości, a także nie jest wolny
od niedemokratycznych powiÄ…zaÅ„ i ukÅ‚adów z »okresu Magdalenki« i »okrÄ…gÅ‚ego stoÅ‚u« 230.
Równocześnie KKP wyraziła nadzieję, że kandydaci na urząd Prezydenta RP p.p. Leszek
Moczulski, Kornel Morawiecki, Władysław Siła-Nowicki, reprezentujący polskie partie
niepodległościowe, potrafią uzyskać konsensus polityczny i wysunąć wspólnego kandydata
na urząd Prezydenta, mającego w swoim programie zapewnienie realizacji nadrzędnych
interesów Narodu i Państwa Polskiego, jego pomyślny rozwój gospodarczy jak i obronę
podstawowych interesów świata pracy oraz udzielić w przyszłości poparcia kandydatowi,
którego osoba i program będą odpowiadać wymienionym (& ) warunkom 231. Zajęciu
jednoznacznego stanowiska w sprawie poparcia kandydatury na urzÄ…d Prezydenta PR
sprzeciwił Regionalny Komitet Organizacyjny Regionu Zląsko-Dąbrowskiego w specjalnym
telefonogramie podpisanym przez Bogusława Ziętka232. Ostatecznie w drugiej turze wyborów
prezydenckich znalezli się L. Wałęsa i S. Tymiński, a nie kandydaci, których poparcie
rozważała KKP. W oświadczeniu z dnia 5 grudnia 1990 roku M. Jurczyk dla środków
masowego przekazu dementował informację jakoby popierał kandydaturę Stanisława
Tymińskiego i stwierdzał dalej, że nie zamierza wypowiadać się publicznie na ten temat233.
Ten okres charakteryzował się z jednej strony wręcz dramatyczną sytuacją społeczną i
gospodarczÄ…, a z drugiej rozpostarciem tzw. parasola ochronnego przez NSZZ
Solidarność nad działaniami rządu Tadeusza Mazowieckiego. Działacze Grupy Roboczej
Komisji Krajowej i uczestnicy Porozumienia na Rzecz Przeprowadzenia Demokratycznych
Wyborów w NSZZ Solidarność , będąc wiernymi ideałom Sierpnia 80 i występując w
obronie interesów świata pracy, zajęli krytyczne i negatywne stanowisko wobec działań
gospodarczych ostatnich rządów komunistycznych i tzw. pierwszego niekomunistycznego
rządu. Także krytycznie do działań rządu T. Mazowieckiego odniosły się władze
Solidarności -80. Tworząc program Nowej Umowy Społecznej sformułowano własne
postulaty i żądania dotyczące sfery gospodarczej, podkreślono rolę autentycznego pluralizmu
w sferze społecznej i politycznej oraz środków masowego przekazu dla rozwoju demokracji
w Polsce, nawiązano także do braku rozliczeń z przeszłością PRL.
Społeczeństwo zresztą oceniło jednoznacznie politykę T. Mazowieckiego w wyborach
prezydenckich w roku 1990, kiedy przegrał on wyborczą rywalizację nie tylko z Lechem
Wałęsą, ale także ze Stanem Tymińskim. Równocześnie taki wynik wyborów wskazywał,
że nadal znaczna część społeczeństwa duże nadzieje pokładała w ruchu Solidarność .
NSZZ Solidarność -80 wobec rządów postsolidarnościowych 1991-1993
Sytuacja polityczna w Polsce w latach 1991-1993. W dniu 27 maja 1990 roku odbyły się w
Polsce przy zaledwie 42% frekwencji wybory samorządowe. Pokazały one słabość
ugrupowań postkomunistycznych, ale także narastające rozczarowanie społeczeństwa
229
tamże
230
Uchwała z dnia 12 pazdziernika 1990r. Kopia dokumentu w posiadaniu autora
231
tamże
232
Telefonogram podpisany przez Bogusława Ziętka 12.10.1990, g.12.20, kopia dokumentu w posiadaniu autora
233
Oświadczenie z dnia 5 grudnia 1990 roku, kopia dokumentu w posiadaniu autora
sposobem przeprowadzania zmian w Polsce. Równocześnie w OKP zaczęły narastać spory
polityczne. W maju 1990 roku powstało z inicjatywy Jarosława Kaczyńskiego Porozumienie
Centrum, a jego lider rzucił hasło przyspieszenia , a jego wyrazem miały być wolne wybory
prezydenckie i odsunięcie gen. Jaruzelskiego. Dalsze spory w OKP doprowadziły do rozłamu
(tzw. wojna na górze ) i powstania Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna (ROAD).
ROAD ogłosił poparcie dla Tadeusza mazowieckiego w nadchodzących wyborach
prezydenckich. W pierwszej turze tych wyborów, która odbyła się 25 listopada 1990 roku,
Lech Wałęsa otrzymał ok. 40% głosów, a Tadeusz Mazowiecki zaledwie 18% głosów. T.
Mazowieckiego wyprzedził Stanisław Tymiński uzyskując 23% głosów. W drugiej turze
wyborów prowadzonej 9 grudnia 1990 roku wygrał Lech Wałęsa uzyskując 74% głosów. Po
przegranych wyborach T. Mazowiecki złożył rezygnację z funkcji szefa rządu, a Lech
Wałęsa powierzył funkcję premiera Janowi Krzysztofowi Bieleckiemu z KL-D (rząd powstał
12 stycznia 1991r.). W gabinecie J.K. Bieleckiego wicepremierem i ministrem finansów
został Leszek Balcerowicz , a ministrem pracy Michał Boni234.
W dniu 27 pazdziernika 1991 roku zostały przeprowadzone pierwsze w pełni wolne wybory
parlamentarne po 1989 roku. Najwięcej głosów uzyskała w nich Unia Demokratyczna (UD) -
12,3% i Sojusz Lewicy Demokratycznej (SLD) 12%, a następnie Wyborcza Akcja
Katolicka (WAK, oparta głównie o ZChN), PSL, Porozumienie Obywatelskie Centrum
(głównie Porozumienie Centrum PC), Konfederacja Polski Niepodległej (KPN), Kongres [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szamanka888.keep.pl
Solidarność -80 i dotyczyły: pełnego respektowania pluralizmu związkowego i
politycznego , w tym jako jedynego warunku posiadania przez nie osobowości prawnej,
zgłoszenia ich do rejestru państwowego dla celów ewidencyjnych oraz zaprzestania
szykan w stosunku do niezależnych związków zawodowych 227.
Wśród haseł o charakterze historycznym, ale też moralno-prawnym, które łączyły się z
rozliczeniami z PRL-owską przeszłością, znalazły się żądania uznania ustawy o związkach
zawodowych z 1982r. za nieważną, przywrócenia do pracy osób zwolnionych za działalność
związkową od 13 grudnia 1982 roku do chwili obecnej niezależnie od przyczyn formalnych
oraz pełnego moralnego i materialnego zadość uczynienia wyrządzonych im krzywd , zwrotu
organizacjom związkowym i stowarzyszeniom twórczym mienia zagarniętego w okresie stanu
wojennego, osądzenia winnych za masakry w kopalni Wujek i Lubiniu oraz zabójstw na
tle politycznym między innymi księży katolickich oraz zwrócenia Kościołowi majątku
Caritasu228.
Domagano się także bezwzględnego konsultowania projektów regulacji prawnych z
organizacjami zawodowymi i politycznymi i niezwłocznej zmiany ustawy o zwolnieniach
grupowych w kierunku zwiększenia wpływu związków zawodowych na politykę zatrudnienia
w zakładach pracy . Wśród postulatów społeczno-gospodarczych znalazły się żądania i hasła
szybkiego przedstawienia przez rzÄ…d programu walki z bezrobociem, zniesienia ustawy o
prywatyzacji przedsiębiorstw i wprowadzenia powszechnego akcjonariatu pracowniczego,
natychmiastowego zniesienia ograniczeń w zakresie kształtowania wynagrodzenia za pracę i
umożliwienia kształtowania regulacji płac w zależności od sytuacji ekonomicznej zakładu
225
. Nowa Umowa Społeczna, Szczecin, 30.08.1990 i Oświadczenie KKP z dnia 8 września 1990 roku, Olsztyn,
kopie dokumentów w posiadaniu autora
226
tamże
227
tamże
228
tamże
pracy , czy stworzenia systemu dogodnego kredytu na uruchomienie indywidualnej drobnej
wytwórczości, przetwórstwa i usług w mieście i na wsi 229.
Krajowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ Solidarność -80 na posiedzeniu, które odbyło
się w dniu 12 pazdziernika 1990r. Stargardzie Szczecińskim, podjęła szereg istotnych uchwał.
KKP krytycznie wyraziła się w sprawie kandydatur T. Mazowieckiego i L. Wałęsy z tego
powodu, iż żadem z w/w kandydatów nie stwarza przesłanek osobowych i programowych
poręczających ludziom pracy poprawę bytu w najbliższej przyszłości, a także nie jest wolny
od niedemokratycznych powiÄ…zaÅ„ i ukÅ‚adów z »okresu Magdalenki« i »okrÄ…gÅ‚ego stoÅ‚u« 230.
Równocześnie KKP wyraziła nadzieję, że kandydaci na urząd Prezydenta RP p.p. Leszek
Moczulski, Kornel Morawiecki, Władysław Siła-Nowicki, reprezentujący polskie partie
niepodległościowe, potrafią uzyskać konsensus polityczny i wysunąć wspólnego kandydata
na urząd Prezydenta, mającego w swoim programie zapewnienie realizacji nadrzędnych
interesów Narodu i Państwa Polskiego, jego pomyślny rozwój gospodarczy jak i obronę
podstawowych interesów świata pracy oraz udzielić w przyszłości poparcia kandydatowi,
którego osoba i program będą odpowiadać wymienionym (& ) warunkom 231. Zajęciu
jednoznacznego stanowiska w sprawie poparcia kandydatury na urzÄ…d Prezydenta PR
sprzeciwił Regionalny Komitet Organizacyjny Regionu Zląsko-Dąbrowskiego w specjalnym
telefonogramie podpisanym przez Bogusława Ziętka232. Ostatecznie w drugiej turze wyborów
prezydenckich znalezli się L. Wałęsa i S. Tymiński, a nie kandydaci, których poparcie
rozważała KKP. W oświadczeniu z dnia 5 grudnia 1990 roku M. Jurczyk dla środków
masowego przekazu dementował informację jakoby popierał kandydaturę Stanisława
Tymińskiego i stwierdzał dalej, że nie zamierza wypowiadać się publicznie na ten temat233.
Ten okres charakteryzował się z jednej strony wręcz dramatyczną sytuacją społeczną i
gospodarczÄ…, a z drugiej rozpostarciem tzw. parasola ochronnego przez NSZZ
Solidarność nad działaniami rządu Tadeusza Mazowieckiego. Działacze Grupy Roboczej
Komisji Krajowej i uczestnicy Porozumienia na Rzecz Przeprowadzenia Demokratycznych
Wyborów w NSZZ Solidarność , będąc wiernymi ideałom Sierpnia 80 i występując w
obronie interesów świata pracy, zajęli krytyczne i negatywne stanowisko wobec działań
gospodarczych ostatnich rządów komunistycznych i tzw. pierwszego niekomunistycznego
rządu. Także krytycznie do działań rządu T. Mazowieckiego odniosły się władze
Solidarności -80. Tworząc program Nowej Umowy Społecznej sformułowano własne
postulaty i żądania dotyczące sfery gospodarczej, podkreślono rolę autentycznego pluralizmu
w sferze społecznej i politycznej oraz środków masowego przekazu dla rozwoju demokracji
w Polsce, nawiązano także do braku rozliczeń z przeszłością PRL.
Społeczeństwo zresztą oceniło jednoznacznie politykę T. Mazowieckiego w wyborach
prezydenckich w roku 1990, kiedy przegrał on wyborczą rywalizację nie tylko z Lechem
Wałęsą, ale także ze Stanem Tymińskim. Równocześnie taki wynik wyborów wskazywał,
że nadal znaczna część społeczeństwa duże nadzieje pokładała w ruchu Solidarność .
NSZZ Solidarność -80 wobec rządów postsolidarnościowych 1991-1993
Sytuacja polityczna w Polsce w latach 1991-1993. W dniu 27 maja 1990 roku odbyły się w
Polsce przy zaledwie 42% frekwencji wybory samorządowe. Pokazały one słabość
ugrupowań postkomunistycznych, ale także narastające rozczarowanie społeczeństwa
229
tamże
230
Uchwała z dnia 12 pazdziernika 1990r. Kopia dokumentu w posiadaniu autora
231
tamże
232
Telefonogram podpisany przez Bogusława Ziętka 12.10.1990, g.12.20, kopia dokumentu w posiadaniu autora
233
Oświadczenie z dnia 5 grudnia 1990 roku, kopia dokumentu w posiadaniu autora
sposobem przeprowadzania zmian w Polsce. Równocześnie w OKP zaczęły narastać spory
polityczne. W maju 1990 roku powstało z inicjatywy Jarosława Kaczyńskiego Porozumienie
Centrum, a jego lider rzucił hasło przyspieszenia , a jego wyrazem miały być wolne wybory
prezydenckie i odsunięcie gen. Jaruzelskiego. Dalsze spory w OKP doprowadziły do rozłamu
(tzw. wojna na górze ) i powstania Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna (ROAD).
ROAD ogłosił poparcie dla Tadeusza mazowieckiego w nadchodzących wyborach
prezydenckich. W pierwszej turze tych wyborów, która odbyła się 25 listopada 1990 roku,
Lech Wałęsa otrzymał ok. 40% głosów, a Tadeusz Mazowiecki zaledwie 18% głosów. T.
Mazowieckiego wyprzedził Stanisław Tymiński uzyskując 23% głosów. W drugiej turze
wyborów prowadzonej 9 grudnia 1990 roku wygrał Lech Wałęsa uzyskując 74% głosów. Po
przegranych wyborach T. Mazowiecki złożył rezygnację z funkcji szefa rządu, a Lech
Wałęsa powierzył funkcję premiera Janowi Krzysztofowi Bieleckiemu z KL-D (rząd powstał
12 stycznia 1991r.). W gabinecie J.K. Bieleckiego wicepremierem i ministrem finansów
został Leszek Balcerowicz , a ministrem pracy Michał Boni234.
W dniu 27 pazdziernika 1991 roku zostały przeprowadzone pierwsze w pełni wolne wybory
parlamentarne po 1989 roku. Najwięcej głosów uzyskała w nich Unia Demokratyczna (UD) -
12,3% i Sojusz Lewicy Demokratycznej (SLD) 12%, a następnie Wyborcza Akcja
Katolicka (WAK, oparta głównie o ZChN), PSL, Porozumienie Obywatelskie Centrum
(głównie Porozumienie Centrum PC), Konfederacja Polski Niepodległej (KPN), Kongres [ Pobierz całość w formacie PDF ]