[ Pobierz całość w formacie PDF ]
do podniebienia» byÅ‚o zapowiedziÄ…, jak to już wczeÅ›niej zauważyÅ‚em, tego milczenia, kiedy On,
wykazując wszystkim waszym nauczycielom ich brak rozumu, nie dał im w ogóle żadnej
odpowiedzi .
Okoliczności śmierci Chrystusa są zapowiedziane w tym Psalmie.
104. A fragment: «PoÅ‚ożyÅ‚eÅ› mnie w prochu Å›mierci, sfora psów mnie opadÅ‚a, osacza mnie
zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje. Policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się
wpatrujÄ…, sycÄ… mym widokiem, moje szaty dzielÄ… miÄ™dzy siebie i los rzucajÄ… o mojÄ… sukniÄ™.» byÅ‚
zapowiedzią, jak to juz wcześniej zapowiedziałem, śmierci, wskutek której synagoga niegodziwców
potępiła Go, tych, których On nazywa zarówno psami, jak i myśliwymi, oświadczając, że ci, którzy
czyhali na Niego, zebrali się razem i usilnie dążyli do tego, by Go skazać. I we wspomnieniach Jego
apostołów jest napisane, że tak się stało. I ukazałem też, że ci, którzy Go krzyżowali, po Jego
ukrzyżowaniu, podzielili między siebie Jego szaty .
Psalm zapowiada również ukrzyżowanie i przedmiot ostatniej modlitwy Chrystusa na ziemi.
105. A to, co nastÄ™puje dalej w Psalmie: «Ty zaÅ›, o Panie, nie stój ode mnie z daleka, Pomocy
moja, śpiesz mi na ratunek, ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moją duszę, wybaw
mnie od lwiej paszczÄ™ki i od rogów jednorożca», jest też zapowiedziÄ… i objaÅ›nieniem wydarzeÅ„,
które staną się Jego udziałem. Bowiem, jak już udowodniłem, był On Jednorodzonym Ojca
wszechrzeczy, będąc zrodzonym w szczególny sposób Jego Słowem i Mocą, stając się człowiekiem
z Dziewicy, jak się dowiedzieliśmy ze wspomnień. Poza tym, jest tam po prostu powiedziane, że
umrze On przez ukrzyżowanie. Bowiem fragment: «Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów
wyrwij mojÄ… duszÄ™, wybaw mnie od lwiej paszczÄ™ki i od rogów jednorożca», jest ukazaniem
cierpienia, przez które miaÅ‚ On umrzeć, to jest przez ukrzyżowanie. Bowiem «rogi jednorożca», jak
to już wam wyjaśniłem, są tylko figurą krzyża. A modlitwa, w której prosi On, by dusza Jego
została uratowana od miecza, paszczy lawa i psich pazurów, była prośbą o to, by nikt nie mógł
zdobyć Jego duszy: tak, że my również przy końcu życia możemy kierować tę samą prośbę do
Boga, który ma moc, by odpędzić każdego bezwstydnego, złego anioła, aby nie posiadł naszych
dusz. A to, że dusze pozostają przy życiu, wykazałem wam z tego faktu, że dusza Samuela została
wywołana przez wieszczkę tak, jak Saul tego żądał. Wskazuje to też na to, ze wszystkie dusze
zwyczajnych, prawych ludzi i proroków, podlegają władzy pewnych mocy, jak to można
wywnioskować na podstawie owego prawdziwego wydarzenia z udziałem tej wieszczki. Dlatego
też Bóg przez swojego Syna poucza nas ze względu na kogo to wszystko się dokonało, abyśmy
zawsze walczyli z gorliwością i w godzinę śmierci modlili się, aby nasze dusze nie wpadły w ręce
żadnym potęgom. Kiedy bowiem Chrystus oddawał swego ducha na krzyżu, powiedział On:
«Ojcze, w Twoje rÄ™ce oddajÄ™ ducha mego», czego również dowiedziaÅ‚em siÄ™ ze wspomnieÅ„.
Napominał On bowiem swoich uczniów, aby przewyższali faryzeuszy swoim stylem życia,
ostrzegając ich, że jeśli tego nie uczynią, mogą być pewni, iż nie zostaną zbawieni, a słowa te
zapisane sÄ… we wspomnieniach: «JeÅ›li wasza prawość nie bÄ™dzie wiÄ™ksza niż uczonych w PiÅ›mie i
faryzeuszy, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego» .
Zmartwychwstanie Chrystusa zapowiedziane jest w konkluzji Psalmu.
106. Reszta Psalmu jasno ukazuje, ze wiedział On, iż Jego Ojciec udzieli Mu tego wszystkiego,
o co prosi i że podzwignie Go z martwych, i że przynagli wszystkich, którzy boją się Boga, by
oddali Mu cześć, ma On bowiem litość nad ludzmi z wszelkich ras, nad tymi, którzy wierzą poprzez
tajemnicę Tego, który został ukrzyżowany, i że stanął On pośród swoich braci apostołów, którzy
żałowali swojej ucieczki od Niego, gdy był On ukrzyżowany, po tym gdy powstał On z martwych i
po tym, gdy zostali przez Niego przekonani, ze przed swoją męką zapowiadał On im, ze musi to
wszystko wycierpieć, i że było to też wcześniej przepowiedziane przez proroków; a kiedy
przebywał z nimi, wznosił modły do Boga, jak to jest jasno ukazane we wspomnieniach apostołów.
SÅ‚owa te sÄ… nastÄ™pujÄ…ce: «OgÅ‚oszÄ™ imiÄ™ Twoje braciom, poÅ›rodku ludu bÄ™dÄ™ CiÄ™ wysÅ‚awiaÅ‚. Wy,
którzy boicie się Pana, wysławiajcie Go, wychwalajcie Go wy wszyscy, którzy jesteście
potomstwem Jakuba. Niech caÅ‚e plemiÄ™ Izraela boi siÄ™ Go». A kiedy jest powiedziane, że zmieniÅ‚
On imię jednego z apostołów na Piotr, co zapisane jest we wspomnieniach, że tak właśnie było, jak
też kiedy zmienił On imiona innych dwóch braci, synów Zebedeusza na Boanerges, co znaczy
Synowie Gromu, to było to wypełnieniem zapowiedzi, w której Jakub został przez Niego nazwany
Izraelem, a Ozjasz nazwany Jozue, pod których to imieniem lud, który przeżył ucieczkę z Egiptu,
został wprowadzony do ziemi obiecanej patriarchom. A to, że powstanie On jak gwiazda z
potomstwa Abrahama, Mojżesz przepowiedziaÅ‚ wtedy, gdy rzekÅ‚: «Wschodzi gwiazda z Jakuba, a z
Izraela podnosi siÄ™ berÅ‚o»; a inne Pismo powiada: «Oto czÅ‚owiek, a imiÄ™ jego Wschód». Zgodnie z
tym, kiedy gwiazda, która pojawiła się na niebie podczas Jego narodzin, jak to zostało zanotowane
we wspomnieniach Jego apostołów, Mędrcy z Arabii, rozpoznając ów znak przybyli i oddali Mu
cześć .
O tym samym poucza historia Jonasza.
107. A to, że miał On powstać z martwych w trzecim dniu po ukrzyżowaniu, jest zapisane we
wspomnieniach, że niektórzy spoÅ›ród waszego narodu, pytajÄ…c Go, powiedzieli: «Pokaż nam znak»;
a On im odpowiedziaÅ‚: «Pokolenie grzeszne i cudzoÅ‚ożne żąda znaku, ale żaden znak nie bÄ™dzie mu
dany, prócz znaku Jonasza». I choć powiedziaÅ‚ On to niejasno, sÅ‚uchacze mieli zrozumieć, że po
swoim ukrzyżowaniu ma On trzeciego dnia powstać z martwych. I wykazał On, że wasze pokolenie
było bardziej niegodziwe i cudzołożne niż miasto Niniwa, ono bowiem, kiedy Jonasz przemawiał
do jego mieszkańców, gdy po trzech dniach został wyrzucony z brzucha wielkiej ryby, że po trzech,
a w innych wersjach po czterdziestu dniach ma być całkowicie zgładzona, ogłosiło post dla
wszelkiego stworzenia, dla ludzi i dla zwierząt, którzy przywdziali wory i ze szczerym płaczem, z
prawdziwym żalem serca odwrócili się od swojej nieprawości, wierząc, że Bóg jest miłosierny i
łaskawy dla wszystkich, którzy nawracają się ze swej niegodziwości, tak więc nawet król owego
miasta wraz z jego możnowładcami, nałożyli wory i trwali w poście i na modlitwie, i wysłuchana
została ich prośba, by miasto nie było zburzone. A kiedy Jonasz po upływie trzech, czy czterdziestu
dni smucił się, że miasto nie zostało zburzone tak, jak on to zapowiadał, Bóg zrządził, ze z ziemi
wyrosła dynia dla niego, a on usiadł pod nią i znalazł w jej cieniu ochłodę przed skwarem dynia
wyrosła nagle, a Jonasz ani jej nie posadził, ani nie podlewał, tylko tak się właśnie zdarzyło, że
dzięki niej znalazł cień a potem sprawił Bóg, że ona uschła, co zasmuciło Jonasza, a Bóg
uświadomił mu, że niesłusznie się gniewa o to, że miasto Niniwa nie zostało zburzone i powiedział:
«Ty żaÅ‚ujesz dyni, nad którÄ… siÄ™ nie napracowaÅ‚eÅ› i w niczym siÄ™ nie przyczyniÅ‚eÅ› do jej wzrostu, a
ona w nocy wzeszła i nocą uschła. A Ja miałbym nie oszczędzić Niniwy, ogromnego miasta, w
którym mieszka więcej niż sześć tysięcy ludzi nie rozróżniających między swoją prawą ręką a lewą,
jak również wiele bydÅ‚a?»
Zmartwychwstanie Chrystusa nie nawróciło %7łydów, ale rozesłali oni na cały świat ludzi,
którzy Go oskarżają. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl szamanka888.keep.pl
do podniebienia» byÅ‚o zapowiedziÄ…, jak to już wczeÅ›niej zauważyÅ‚em, tego milczenia, kiedy On,
wykazując wszystkim waszym nauczycielom ich brak rozumu, nie dał im w ogóle żadnej
odpowiedzi .
Okoliczności śmierci Chrystusa są zapowiedziane w tym Psalmie.
104. A fragment: «PoÅ‚ożyÅ‚eÅ› mnie w prochu Å›mierci, sfora psów mnie opadÅ‚a, osacza mnie
zgraja złoczyńców. Przebodli ręce i nogi moje. Policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się
wpatrujÄ…, sycÄ… mym widokiem, moje szaty dzielÄ… miÄ™dzy siebie i los rzucajÄ… o mojÄ… sukniÄ™.» byÅ‚
zapowiedzią, jak to juz wcześniej zapowiedziałem, śmierci, wskutek której synagoga niegodziwców
potępiła Go, tych, których On nazywa zarówno psami, jak i myśliwymi, oświadczając, że ci, którzy
czyhali na Niego, zebrali się razem i usilnie dążyli do tego, by Go skazać. I we wspomnieniach Jego
apostołów jest napisane, że tak się stało. I ukazałem też, że ci, którzy Go krzyżowali, po Jego
ukrzyżowaniu, podzielili między siebie Jego szaty .
Psalm zapowiada również ukrzyżowanie i przedmiot ostatniej modlitwy Chrystusa na ziemi.
105. A to, co nastÄ™puje dalej w Psalmie: «Ty zaÅ›, o Panie, nie stój ode mnie z daleka, Pomocy
moja, śpiesz mi na ratunek, ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moją duszę, wybaw
mnie od lwiej paszczÄ™ki i od rogów jednorożca», jest też zapowiedziÄ… i objaÅ›nieniem wydarzeÅ„,
które staną się Jego udziałem. Bowiem, jak już udowodniłem, był On Jednorodzonym Ojca
wszechrzeczy, będąc zrodzonym w szczególny sposób Jego Słowem i Mocą, stając się człowiekiem
z Dziewicy, jak się dowiedzieliśmy ze wspomnień. Poza tym, jest tam po prostu powiedziane, że
umrze On przez ukrzyżowanie. Bowiem fragment: «Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów
wyrwij mojÄ… duszÄ™, wybaw mnie od lwiej paszczÄ™ki i od rogów jednorożca», jest ukazaniem
cierpienia, przez które miaÅ‚ On umrzeć, to jest przez ukrzyżowanie. Bowiem «rogi jednorożca», jak
to już wam wyjaśniłem, są tylko figurą krzyża. A modlitwa, w której prosi On, by dusza Jego
została uratowana od miecza, paszczy lawa i psich pazurów, była prośbą o to, by nikt nie mógł
zdobyć Jego duszy: tak, że my również przy końcu życia możemy kierować tę samą prośbę do
Boga, który ma moc, by odpędzić każdego bezwstydnego, złego anioła, aby nie posiadł naszych
dusz. A to, że dusze pozostają przy życiu, wykazałem wam z tego faktu, że dusza Samuela została
wywołana przez wieszczkę tak, jak Saul tego żądał. Wskazuje to też na to, ze wszystkie dusze
zwyczajnych, prawych ludzi i proroków, podlegają władzy pewnych mocy, jak to można
wywnioskować na podstawie owego prawdziwego wydarzenia z udziałem tej wieszczki. Dlatego
też Bóg przez swojego Syna poucza nas ze względu na kogo to wszystko się dokonało, abyśmy
zawsze walczyli z gorliwością i w godzinę śmierci modlili się, aby nasze dusze nie wpadły w ręce
żadnym potęgom. Kiedy bowiem Chrystus oddawał swego ducha na krzyżu, powiedział On:
«Ojcze, w Twoje rÄ™ce oddajÄ™ ducha mego», czego również dowiedziaÅ‚em siÄ™ ze wspomnieÅ„.
Napominał On bowiem swoich uczniów, aby przewyższali faryzeuszy swoim stylem życia,
ostrzegając ich, że jeśli tego nie uczynią, mogą być pewni, iż nie zostaną zbawieni, a słowa te
zapisane sÄ… we wspomnieniach: «JeÅ›li wasza prawość nie bÄ™dzie wiÄ™ksza niż uczonych w PiÅ›mie i
faryzeuszy, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego» .
Zmartwychwstanie Chrystusa zapowiedziane jest w konkluzji Psalmu.
106. Reszta Psalmu jasno ukazuje, ze wiedział On, iż Jego Ojciec udzieli Mu tego wszystkiego,
o co prosi i że podzwignie Go z martwych, i że przynagli wszystkich, którzy boją się Boga, by
oddali Mu cześć, ma On bowiem litość nad ludzmi z wszelkich ras, nad tymi, którzy wierzą poprzez
tajemnicę Tego, który został ukrzyżowany, i że stanął On pośród swoich braci apostołów, którzy
żałowali swojej ucieczki od Niego, gdy był On ukrzyżowany, po tym gdy powstał On z martwych i
po tym, gdy zostali przez Niego przekonani, ze przed swoją męką zapowiadał On im, ze musi to
wszystko wycierpieć, i że było to też wcześniej przepowiedziane przez proroków; a kiedy
przebywał z nimi, wznosił modły do Boga, jak to jest jasno ukazane we wspomnieniach apostołów.
SÅ‚owa te sÄ… nastÄ™pujÄ…ce: «OgÅ‚oszÄ™ imiÄ™ Twoje braciom, poÅ›rodku ludu bÄ™dÄ™ CiÄ™ wysÅ‚awiaÅ‚. Wy,
którzy boicie się Pana, wysławiajcie Go, wychwalajcie Go wy wszyscy, którzy jesteście
potomstwem Jakuba. Niech caÅ‚e plemiÄ™ Izraela boi siÄ™ Go». A kiedy jest powiedziane, że zmieniÅ‚
On imię jednego z apostołów na Piotr, co zapisane jest we wspomnieniach, że tak właśnie było, jak
też kiedy zmienił On imiona innych dwóch braci, synów Zebedeusza na Boanerges, co znaczy
Synowie Gromu, to było to wypełnieniem zapowiedzi, w której Jakub został przez Niego nazwany
Izraelem, a Ozjasz nazwany Jozue, pod których to imieniem lud, który przeżył ucieczkę z Egiptu,
został wprowadzony do ziemi obiecanej patriarchom. A to, że powstanie On jak gwiazda z
potomstwa Abrahama, Mojżesz przepowiedziaÅ‚ wtedy, gdy rzekÅ‚: «Wschodzi gwiazda z Jakuba, a z
Izraela podnosi siÄ™ berÅ‚o»; a inne Pismo powiada: «Oto czÅ‚owiek, a imiÄ™ jego Wschód». Zgodnie z
tym, kiedy gwiazda, która pojawiła się na niebie podczas Jego narodzin, jak to zostało zanotowane
we wspomnieniach Jego apostołów, Mędrcy z Arabii, rozpoznając ów znak przybyli i oddali Mu
cześć .
O tym samym poucza historia Jonasza.
107. A to, że miał On powstać z martwych w trzecim dniu po ukrzyżowaniu, jest zapisane we
wspomnieniach, że niektórzy spoÅ›ród waszego narodu, pytajÄ…c Go, powiedzieli: «Pokaż nam znak»;
a On im odpowiedziaÅ‚: «Pokolenie grzeszne i cudzoÅ‚ożne żąda znaku, ale żaden znak nie bÄ™dzie mu
dany, prócz znaku Jonasza». I choć powiedziaÅ‚ On to niejasno, sÅ‚uchacze mieli zrozumieć, że po
swoim ukrzyżowaniu ma On trzeciego dnia powstać z martwych. I wykazał On, że wasze pokolenie
było bardziej niegodziwe i cudzołożne niż miasto Niniwa, ono bowiem, kiedy Jonasz przemawiał
do jego mieszkańców, gdy po trzech dniach został wyrzucony z brzucha wielkiej ryby, że po trzech,
a w innych wersjach po czterdziestu dniach ma być całkowicie zgładzona, ogłosiło post dla
wszelkiego stworzenia, dla ludzi i dla zwierząt, którzy przywdziali wory i ze szczerym płaczem, z
prawdziwym żalem serca odwrócili się od swojej nieprawości, wierząc, że Bóg jest miłosierny i
łaskawy dla wszystkich, którzy nawracają się ze swej niegodziwości, tak więc nawet król owego
miasta wraz z jego możnowładcami, nałożyli wory i trwali w poście i na modlitwie, i wysłuchana
została ich prośba, by miasto nie było zburzone. A kiedy Jonasz po upływie trzech, czy czterdziestu
dni smucił się, że miasto nie zostało zburzone tak, jak on to zapowiadał, Bóg zrządził, ze z ziemi
wyrosła dynia dla niego, a on usiadł pod nią i znalazł w jej cieniu ochłodę przed skwarem dynia
wyrosła nagle, a Jonasz ani jej nie posadził, ani nie podlewał, tylko tak się właśnie zdarzyło, że
dzięki niej znalazł cień a potem sprawił Bóg, że ona uschła, co zasmuciło Jonasza, a Bóg
uświadomił mu, że niesłusznie się gniewa o to, że miasto Niniwa nie zostało zburzone i powiedział:
«Ty żaÅ‚ujesz dyni, nad którÄ… siÄ™ nie napracowaÅ‚eÅ› i w niczym siÄ™ nie przyczyniÅ‚eÅ› do jej wzrostu, a
ona w nocy wzeszła i nocą uschła. A Ja miałbym nie oszczędzić Niniwy, ogromnego miasta, w
którym mieszka więcej niż sześć tysięcy ludzi nie rozróżniających między swoją prawą ręką a lewą,
jak również wiele bydÅ‚a?»
Zmartwychwstanie Chrystusa nie nawróciło %7łydów, ale rozesłali oni na cały świat ludzi,
którzy Go oskarżają. [ Pobierz całość w formacie PDF ]